Historie pisane życiem

!Uwaga luźny post, nie ma on tematu, więc poczytaj sobie może się czegoś dowiesz ;-)! Wiecie co?! Uważam, że blogi już dawno zostały zastąpione czymś innym. Czym? Wszystkim co teraz mamy. Co nam daje taki blog, na którym są tylko słowa i zdania , których nie chcę nam się czytać. Najlepiej mieć wszystko na gotowe, czyli nie musimy się męczyć by przeczytać co jest czasami nawet warte przeczytania. Często nie zdajemy sobie co tracimy pomijając te "nudne blogi". Lepiej oglądać youtuba lub siedzieć na instagramie i snaptchacie. Dlatego też przez długi czas nie dodawałam postów, bo nie miałam motywacji. Wszystko co było kiedyś naprawdę doceniane teraz jest lekceważone. Nie patrzymy na czyjąś pracę i poświęcenie tylko oglądamy w internecie gotowe filmiki i zdjęcia dodane przez celebrytów lub przyjacół. Kiedyś ważna była treść, przesłanie a teraz ważne by coś było zabawne i takie podobne do tego wszystkiego co oglądamy na co dzień po tysiąc razy. Nie zwracamy uwagi na oryg...

!UWAGA! To jest moja opinia! Ostatnio ktoś mi powiedział, że życie jest bez sensu, ponieważ rodzisz się i później dorastasz, uczysz się i zaczynasz na siebie pracować a potem umierasz... Tak po prostu umierasz i wszystko na co pracowałeś całe swoje życie teraz jest już nie ważne. Ludzie o tobie zapominają i nawet nie wiesz co będzie działo się później. Nie wiesz czy twoje dzieci (jeżeli będziesz je mieć) będą cię potrzebować a ty nie będziesz mógł im pomóc. Nie wiesz nic, nie jesteś pewny jutra, nie wiesz kiedy nadejdzie twój czas... To dołujące, prawda? Może teraz myślicie, że też tak uważam ale to jest nieprawda! Chcę udowodnić swoją rację. Zaczynamy 3,2,1 START! Moim zdaniem życie ma wielki sens, ponieważ wtedy możemy udowodnić na co nas stać, możemy komuś pomóc lub zostawić coś po sobie. Może życie jest kruche i krótkie oraz można łatwo je stracić ale w tym czasie możemy coś osiągnąć. Szara rzeczywistość szkoła, dom lub praca, dom i tak w kółko to najgorsze chwile człowieka n...

!UWAGA!To jest historia! Poniedziałek 28 Kwietnia 2005r. Drogi pamiętniczku jestem Magda i mam 14 lat... Nie może tak: drogi pamiętniczku będę opisywać tu swoje życie? Dobra wstęp jest nieważny tylko to co tu opisuję. No, więc tak... Chciałam opisać swojego kochanego dziadka. Dlaczego? Bo to jest najlepsza osoba na świecie, która nigdy mnie nie zostawiła i bardzo go kocham. Po śmierci rodziców tylko on mi został. Tęsknie za nimi ale już nie cierpię tak bardzo jak on jest przy mnie. Zaopiekował się mną. Gdyby nie on to zostałabym wysłana do domu dziecka a to byłoby straszne. Jest bardzo chory a mimo to przygarnął mnie pod swój dach, mimo braku sił. Pomagam mu jak tylko mogę ale czasami jest mi strasznie źle gdy widzę go w jakim jest stanie, bo wtedy cierpię razem z nim. Nie doceniałam go wcześniej ale teraz tylko on mi został. Jest strasznie zabawny i lubi mi opowiadać swoje historie z młodości, które są bardzo ciekawe. Zawsze wieczorami siedzimy przy ciepłym kominku i opowiadamy ja...

 !Uwaga! To nie jest historia ale moje zdanie! Pewnie spodziewaliście się jakiejś historii (jeśli ktokolwiek czyta moje wypociny) ale to będzie moje zdanie na ten temat, czyli na temat podanego w tytule samobójstwa. Do napisania tego postu nakłonił mnie serial 13 powodów/ 13 reasons why, w którym główna bohaterka popełnia samobójstwo i zostawia 13 kaset, na których nagrała powody swojego czynu. Tymi powodami są ludzie, którzy bardzo ją skrzywdzili mimo, że była dla nich dobra. Czy samobójstwo to próba zwrócenia na siebie uwagi? W jakiejś części tak, ponieważ ludzie, którzy podejmują się tego czynu muszą być naprawdę sfrustrowani a każdy powód takiej decyzji nie bierze się znikąd. Najczęściej to ludzie, którzy nie chcą być odratowani i robią to naprawdę celowo ale są i tacy, którzy liczą na to, że ktoś im pomoże i ich odratuje. Może zabrzmiało to głupio ale tak jak wspomniałam wyżej "samobójca" nie robi tego dla przyjemności ale dla tego, że chcę zwrócić na siebie uwa...

Historia nie jest moja. Być może ją znacie, ponieważ jest znana. Trochę ją zmieniłam, bo nie pamiętam szczegółów.                           Żyło sobie raz szczęśliwe małżeństwo Kasia i Paweł. Mieli dwójkę dzieci, dziewczynka miała na imię Ala a chłopiec Jaś. Pewnego razu Kasia i Paweł chcieli jechać na kolację do restauracji, ponieważ mężczyzna miał urodziny. Niestety dzieci były za małe by zostać same w domu a nie mieli komu ich oddać pod opiekę. Postanowili wynająć opiekunkę na jeden wieczór. - Witaj, Andżeliko. To jest Ala i Jaś nasze dzieci. Połóż je spać o 22.00, ponieważ nie mogą siedzieć do późna. Możesz korzystać z lodówki, salonu a położyć się możesz w pokoju gościnnym na drugim piętrze. Jeśli dzieci pójdą spać śmiało możesz pooglądać telewizję byleby ich nie obudzić. Jak będziesz czegoś potrzebować to dzwoń. Wszystko jasne?- powiedział Paweł. - ...

!UWAGA! HISTORIA NIE NALEŻY DO MNIE. PRZECZYTAŁAM JĄ KIEDYŚ NA FACEBOOKU LUB INNEJ STRONIE INTERNETOWEJ. ZMIENIŁAM TYLKO TROCHĘ TREŚĆ, GDYŻ HISTORIĘ CZYTAŁAM DAWNO TEMU I NIE DO KOŃCA PAMIĘTAM WSZYSTKIE SZCZEGÓŁY. ŻYCZĘ MIŁEGO CZYTANIA ;-)                                                                                                             Historia miała miejsce dawno temu w małym domku na obrzeżach miasta Krakowa. Martyna miała szczęśliwe życie. Mi...